Ik moet stiekem altijd een beetje huilen van dit liedje.
Er zijn maar weinig nummers die dat voor elkaar krijgen, dus dat is best bijzonder.
Ik weet niet wat ik er precies zo mooi aan vind. Het doet me denken aan de film (500) Days Of Summer en die vond ik erg mooi. Het ritme is goed. Het is niet vrolijk, maar ook niet héél verdrietig.
Het gepaste woord is misschien 'melancholie':
'Een gemoedstoestand die neigt naar depressie en zich kenmerkt door een verdrietige kijk op het verleden of een onvervuld verlangen.'
Een onvervuld verlangen. Dat is pas poëtisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten