Ik ben wel eens eerder gebeld door telemarketeers (zo spel je dat toch?) op mijn mobieltje.
Onder andere door een mevrouw die mij herenonderbroeken wilde verkopen. Dat gesprek liep helemaal uit de hand, want ik durfde niet zomaar op te hangen (dat vond ik toch wel erg onbeschoft) en de tele-mevrouw bleef maar doorgaan ('Maar u heeft toch zeker wel een vriend die ondergoed nodig heeft?').
Dat moest ik voortaan maar beter aanpakken.
Na de mevrouw van de herenonderbroeken ben ik eigenlijk niet meer gebeld door vervelende verkopers. Tot afgelopen week. Er stond 'onbekend nummer' op het schermpje van mijn mobieltje. Ik was toch wel nieuwsgierig, dus ik nam op.
'Hallo! Met Vera!'
'Goedenavond, u spreekt met meneer G. van het Diabetesfonds.' (en daar gingen de alarmbellen af, dit was een telemarketeer en dit zou ik goed gaan aanpakken)
'Hallo...'
'Spreek ik u op een goed tijdstip?'
'Nou, eigenlijk niet.' (en dat was ook wel zo, want mijn patatjes lagen koud te worden)
'Zou ik u dan misschien op een ander tijdstip terug kunnen bellen?'
'Nou, meneer... Ik ben eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd in verkoop via de telefoon.' (ik vond mijzelf heel duidelijk en heel dapper nu)
'Maar mevrouw... U heeft u zelf opgegeven voor meer informatie over het Diabetesfonds!' (wat een volhouder, dacht ik)
'En hoe had ik dat dan moeten doen?' (ik dacht: misschien sta ik in een of ander vuil telemarketeerregister)
'Nou, u heeft gewoon uw gegevens ingevuld op het formulier.'
'Nou, dat heb ik helemaal NIET gedaan!' (ik werd nu een beetje gemeen, maar dat heb je nodig bij telemarketeers)
'Maar... Maar bent u dan niet mevrouw F. uit Rijswijk?'
'Mevrouw F.? Nou, nee.'
'Oh, wat erg! Het spijt me verschrikkelijk! Ik denk dat mevrouw F. een verkeerd nummer heeft opgeschreven. Sorry! Dag!'
En dat was het dan. Het duurde een paar seconden, maar plotseling realiseerde ik mij dat dit misschien helemaal geen telemarketeer was geweest. Dit was gewoon de aardige meneer G., die dacht goed te doen door mensen te bellen die graag wat extra informatie wilden over het Diabetesfonds. Ik was gemeen geweest tegen een vrijwilliger van het Diabetesfonds. Waarschijnlijk was mevrouw F. een net dametje van in de tachtig die zelf niet meer wist wat haar mobiele nummer was.
Ik voelde me heel erg schuldig.
Gisteravond werd ik opnieuw gebeld door een 'onbekend nummer'.
'Hallo! Met Vera!'
'Hallo, u spreekt met meneer D. van Brugmans Keukens. Spreek ik met mevrouw F.?'
'Nee! En ik woon ook niet in Rijswijk!'
'Niet? Wat raar? Hier staat overigens Driebergen en geen Rijswijk. Sorry voor het ongemak! Dag!'
En dat was het dan weer. Driebergen en Rijswijk liggen heel dicht bij elkaar, dus ik denk toch dat het weer diezelfde mevrouw F. moet zijn geweest.
Waarom strooit mevrouw F. toch overal mijn nummer rond?
Onder andere door een mevrouw die mij herenonderbroeken wilde verkopen. Dat gesprek liep helemaal uit de hand, want ik durfde niet zomaar op te hangen (dat vond ik toch wel erg onbeschoft) en de tele-mevrouw bleef maar doorgaan ('Maar u heeft toch zeker wel een vriend die ondergoed nodig heeft?').
Dat moest ik voortaan maar beter aanpakken.
Na de mevrouw van de herenonderbroeken ben ik eigenlijk niet meer gebeld door vervelende verkopers. Tot afgelopen week. Er stond 'onbekend nummer' op het schermpje van mijn mobieltje. Ik was toch wel nieuwsgierig, dus ik nam op.
'Hallo! Met Vera!'
'Goedenavond, u spreekt met meneer G. van het Diabetesfonds.' (en daar gingen de alarmbellen af, dit was een telemarketeer en dit zou ik goed gaan aanpakken)
'Hallo...'
'Spreek ik u op een goed tijdstip?'
'Nou, eigenlijk niet.' (en dat was ook wel zo, want mijn patatjes lagen koud te worden)
'Zou ik u dan misschien op een ander tijdstip terug kunnen bellen?'
'Nou, meneer... Ik ben eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd in verkoop via de telefoon.' (ik vond mijzelf heel duidelijk en heel dapper nu)
'Maar mevrouw... U heeft u zelf opgegeven voor meer informatie over het Diabetesfonds!' (wat een volhouder, dacht ik)
'En hoe had ik dat dan moeten doen?' (ik dacht: misschien sta ik in een of ander vuil telemarketeerregister)
'Nou, u heeft gewoon uw gegevens ingevuld op het formulier.'
'Nou, dat heb ik helemaal NIET gedaan!' (ik werd nu een beetje gemeen, maar dat heb je nodig bij telemarketeers)
'Maar... Maar bent u dan niet mevrouw F. uit Rijswijk?'
'Mevrouw F.? Nou, nee.'
'Oh, wat erg! Het spijt me verschrikkelijk! Ik denk dat mevrouw F. een verkeerd nummer heeft opgeschreven. Sorry! Dag!'
En dat was het dan. Het duurde een paar seconden, maar plotseling realiseerde ik mij dat dit misschien helemaal geen telemarketeer was geweest. Dit was gewoon de aardige meneer G., die dacht goed te doen door mensen te bellen die graag wat extra informatie wilden over het Diabetesfonds. Ik was gemeen geweest tegen een vrijwilliger van het Diabetesfonds. Waarschijnlijk was mevrouw F. een net dametje van in de tachtig die zelf niet meer wist wat haar mobiele nummer was.
Ik voelde me heel erg schuldig.
Gisteravond werd ik opnieuw gebeld door een 'onbekend nummer'.
'Hallo! Met Vera!'
'Hallo, u spreekt met meneer D. van Brugmans Keukens. Spreek ik met mevrouw F.?'
'Nee! En ik woon ook niet in Rijswijk!'
'Niet? Wat raar? Hier staat overigens Driebergen en geen Rijswijk. Sorry voor het ongemak! Dag!'
En dat was het dan weer. Driebergen en Rijswijk liggen heel dicht bij elkaar, dus ik denk toch dat het weer diezelfde mevrouw F. moet zijn geweest.
Waarom strooit mevrouw F. toch overal mijn nummer rond?
Hahaha!
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat de oude mevrouw een 9 met een 6 door de war heeft gehaald of iets dergelijks. Het is wel een leuk verhaal. Ik ben benieuwd of je nog vaker gebeld gaat worden!