Het is toch niet waar?

Hallo.

Ik ben Vera en ik ben twintig jaar.

Hiervoor beschikte ik over een schitterende weblog.
Ik heb daar drie jaar geschreven.
Drie jaar, dat is echt heel erg lang.

Die weblog heeft alles gezien en meegemaakt.

Ik heb over alles geschreven.
Over mijn reis naar Marokko.
De eerste keer dat ik dronken was.
En over al mijn vriendjes en mijn bandjes.
Over mijn diploma-uitreiking en het halen van mijn rijbewijs en die afschuwelijke rijleraar.
Over koffie en Marlboro.
Drie jaarwisselingen.
En samenwonen.
Alle vriendschappen die kwamen en gingen.
Ik heb geheimpjes verklapt en gehuild.
Mijn muziek en passies met de wereld gedeeld.

Ik hield best veel van die weblog, dat moeten jullie weten.

Vanavond sprak vriendin C. de vreselijke woorden: 'Jouw weblog bestaat niet meer.'
Ik moest even een beetje lachen, want dat kon natuurlijk niet waar zijn. Ook al had ik al een tijdje niet meer op mijn weblog gekeken en wist ik dat web-log.nl ging verhuizen en dat ik moeite had met inloggen.
Maar mijn weblog was weg en het was heel erg. Ik weet niet waarom, maar hij is weg.
Mijn handen gingen trillen en ik sloeg mijn blikje Red Bull achterover en even (heel even) rolde er een traan over mijn wang.

Toen sloeg de paniek toe. Drie jaar aan schrijfmateriaal: weg!
Ik wilde gelijk overnieuw beginnen, maar hoe? Hoe moet ik verder zonder al die verhalen? Ik weet het niet goed.

Ik denk ook niet dat ik de verhalen van de afgelopen jaren kan overtreffen. De meeste 'eerste keren' heb ik nu wel gehad. Nu maak ik wc-potten schoon en kan ik spagetti koken en doe ik een serieuze poging tot studeren.

Dat is niet zo spannend, hè.

Maar ik ga mijn best doen.
Laat me maar niet in de steek.